Mama worden dankzij de eicel van een donor

Lien : “Ik werd geboren met het syndroom van Turner, een chromosomale afwijking die alleen bij meisjes voorkomt. Tijdens mijn puberteit kwam het thema onvruchtbaarheid aan bod tijdens een gesprek met mijn psycholoog. Dat was voor mij een zware dobber. Ik hield toen al veel van kinderen. Toen ik Tom ontmoette in 2009 besloot ik om open kaart te spelen. Hij was al papa van Emily. Hij zei me dat we ooit samen een kind zouden krijgen, no matter what.

Ik wist dat het een moeilijke weg zou worden, maar we geloofden er in! We kozen al snel voor eiceldonatie. Dat benaderde voor ons toch het meeste het natuurlijke ouderschap. Toen er een geschikte eiceldonor gevonden was, moest ik eerst voorbereidende medicatie krijgen. Enkele maanden later kon men de bevruchte eicel plaatsen. Het was meteen raak en ik genoot met volle teugen van mijn zwangerschap. Tot week 36. De placenta was aan het loskomen en dus werd onze zoon geboren met een spoedkeizersnede. Lowie woog 3 kg en was 52 cm groot. Een echte mirakelbaby!”

Wanneer kom je in aanmerking voor eiceldonatie ?

Steeds meer koppels kloppen bij vruchtbaarheidsspecialisten aan omdat ze niet op een natuurlijke manier zwanger raken. Er zijn verschillende oorzaken, langs de zijde van zowel de man als de vrouw. Leeftijd, problemen met de eisprong of slechte kwaliteit van het sperma bijvoorbeeld. Of in het geval van eiceldonatie kunnen vrouwen onmogelijk zwanger worden met eigen eicellen. Ze zijn ofwel erfelijk belast (zoals in het geval van Lien), kampen met een premature menopauze of hebben geen eierstokken meer.

​De procedure

1. Diagnose en toestemming: via een reeks onderzoeken gaat men na of het koppel in aanmerking komt voor eiceldonatie. Lien getuigt: “Ik mocht bijvoorbeeld geen hartproblemen hebben en ook op psychologisch vlak moesten we door een team goedgekeurd worden.”

2. Zoektocht naar donor of op de wachtlijst: in België is eiceldonatie altijd gratis. Het kan op verschillende manieren:

• Gekend: in de grote meerderheid van de gevallen komt de donor uit de omgeving van het koppel (zus, vriendin, collega …).
• Anoniem: wie geen donor vindt in kennissenkring, zoals Lien en Tom, kan zich op de wachtlijst voor anonieme donors zetten. Dan moet je wachten en geduld hebben tot een anonieme, geschikte donor zich aandient.
• Wisseldonatie: een kennis wil helpen door eicellen te doneren. Als de kennis of de toekomstige ouders liever een anonieme donor willen, dan biedt wisseldonatie een oplossing. De kennis schenkt haar eicellen anoniem aan een ander koppel. In ruil krijgt de patiënte anonieme eicellen aangebracht door een ander koppel.

3. Voorbereiding bij de donor: als donor moet je vooraf enkele onderzoeken ondergaan, langsgaan bij de gynaecoloog en een gesprek volgen bij de psycholoog. Daarnaast volgt de donor een infomoment over ivf en er is psychologische begeleiding.

4. Behandeling: hormonale manipulatie om de cyclus van de donor synchroon te laten lopen met die van de wensmoeder. Bij de donor wordt de rijping van meerdere eicellen gestimuleerd. De cyclus van de ontvanger wordt stilgelegd. Met hormonen wordt het baarmoederslijmvlies gecontroleerd opgebouwd.

5. De eicellen zijn rijp: er volgt een punctie van de eicelfollikels. Dat gebeurt onder algemene verdoving. Op die dag worden de donoreicellen bevrucht met het sperma (vers of ingevroren) van de wensvader. Na 2 tot 5 dagen ‘kweek’, worden de bevruchte follikels (1 tot 3, afhankelijk van verschillende factoren) worden in de baarmoeder van de wensmoeder geplaatst. Zij moet hormonen blijven nemen tot de zwangerschapstest en de drie eerste maanden van de zwangerschap.

Leeftijdsgrens en slaagcijfers

In België zijn er voor de ontvangers strikte leeftijdsgrenzen. Die zijn bepaald in een wet die van kracht is sinds 27 juli 2007.

• Vraag tot plaatsing van embryo’s of inseminatie met gameten: volwassen vrouwen tot de dag dat ze 45 jaar worden
• Plaatsen van embryo’s of inseminatie met gameten:  volwassen vrouwen tot de dag dat ze 47 jaar worden

Voor de donors is het aangeraden om vrouwen te nemen die minstens al een kind hebben en jonger zijn dan 36 jaar. Zo wordt het risico op het syndroom van Down beperkt. Bovendien vergroot het de kans op een zwangerschap en is er een verminderd risico op een miskraam. 

Gemiddeld zou 60 % van de wensmoeders via eiceldonatie zwanger raken na drie pogingen. Dat betekent jammergenoeg niet dat die zwangerschappen succesvol eindigen.